Zondag 4 juli om 10 uur stonden we met een (te) kleine groep goed gehumeurd klaar voor de Nordic Walk door de bossen tussen Doorn en Maarn. Blauwe lucht en een heerlijk zonnetje zouden ons begeleiden. Na een lekker kopje koffie van Eef werden de eerste stappen gezet.
Voor Eef en Lia was het lopen met stokken nieuw. Na een korte uitleg van Harry was verdere instructie niet nodig. Harry had de tocht de laatste 2 jaar al 3 of 4 keer als goed oud-marinier grondig getest. Je weet maar nooit of het Utrechts Landschap paden heeft verlegd of afgesloten. Na ruim een uur kwamen we aan bij de rand van de Maarnse berg. Hier zou Tineke zich bij ons aansluiten. Kees kon bellen wat hij wilde, waar was TIneke?
Na de eerste foto’s dan toch maar afdalen naar de Zanderij Maarn (zandafgraving) onderaan de berg. Bij het eiland met de zwerfkeien konden we niet komen maar nog wel bij de ruïne van de NS-spoordraaischijf van destijds. Kees wist er e.e.a. over te vertellen. Inmiddels was Tineke terecht.
Bovenaan de ijzeren trap, met volgens Harry 163 treden, stonden Tineke en José ons op te wachten met koffie en voor ieder een stuk heerlijke….. skitaart! Maja, ook van de partij, kwam na een korte eindsprint gelokt door de koffiegeur als laatste boven.
Na deze pauze het laatste deel van het traject door het bos. Iets over 12 kwamen we aan bij de ingang van het startpunt bij het Nederlands Veteraneninstituut. Volgens Harry hadden we er aardig de s(t)okken in gehad. Al met al een snelle wandeling.
Helaas had Harry nog andere verplichtingen en ging hij niet mee naar de Wensput aan de andere kant van Doorn voor een heerlijke lunch. Het was goed toeven op het terras daar. Niet echt moe (Panbos bikkels!), maar zeker voldaan namen we afscheid en hadden we nog een hele zondagmiddag voor ons voor wat anders.
Jammer dat er zo weinig deelnemers (5!) waren voor deze leuke activiteit. Dank aan Harry voor de begeleiding en het uitzetten van deze tocht. José bedankt voor de koffie met versnapering. Zo vallen we nooit af tijdens en na inspanning…………
